امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)
«فاجر دینش را سپر دنیایش قرار می‌دهد»(1)
انسانی که تفکّرات، سلایق و نگاهش به دنیا بر اساس هوا و هوس و شهوت تنظیم می‌شود و تمام سعادت و خوشی خود را در رسیدن به دنیا و لذت‌های دنیوی تعریف می‌کند بدون شکّ در مورد دین و دینداری نگاهی سخیفانه و کم‌ارزش خواهد داشت و هیچ وقت حاضر نخواهد شد که دنیای خود را به خاطر دین و ارزش‌های دینی تحت تاثیر قرار دهد، به خاطر همین طبق بیان حدیث شریف هرگاه در دوراهی انتخاب بین دین و دنیا قرار بگیرد همیشه دین را سپری برای حفظ دنیایش قرار می‌دهد.
هزاران دانه افشاندیم و یک گل زان میان نشکفت
به شورستان تبه کردیم رنج باغبانی را
برگرداندیم روی از نور و بنشستیم با ظلمت
رها کردیم باقی را و بگرفتیم فانی را (2)
پاورقی
1-غرالحکم، حدیث1546
2-پروین اعتصامی
دل‌کندن از غیر خدا یک وصیّت قرآنی است که خدای متعال در آیه هشتم از سوره مبارکه زمر(1)رسول‌اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌اله)و به تبع ایشان امت او را به تحصیل آن امر فرموده است
انقطاع الی‌الله(ویا دل کندن از غیر خدا)، تعبیری از حرکت باطنی انسان به سوی پروردگار متعال است؛ آن هم حرکتی نه در مکان و طول زمان بلکه بر فراز مکان و ماورای زمان که بر اساس آن، انسان سالک، اندک اندک تعلقات را از قلب خود دور کرده و تنها به خدای متعال وابسته باشد. بر این اساس برخی از بزرگان گفته‌اند: مراد از انقطاع إلی اللّه تعالی، وارستگی ضمیر و سرّ انسان از غیر خدای تعالی در همه ابعاد نیازمندی‌هاست.(2)
آری، لذتی که در انقطاع به سوی خدای متعال نهفته است، در هیچ چیز دیگر وجود ندارد؛ لذتی که هیچ مزاحمت و ناگواری با آن نیست و خالص است.(3)
در وروایتی از امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) آمده است که
«ایمان هیچ بنده‌ای راستین نمی‌شود مگر زمانی که اعتمادش نسبت به آنچه نزد خداست از اعتمادش به آنچه در دست خود دارد بیشتر باشد»(3)
به عبارتی می‌شود گفت که ایمان راستین و صداقت در ایمان ثمره انقطاع دل انسان از غیر خدا در عین زندگی در بین مردم است و تا زمانی‌که به معنای واقعی کلمه نتوانستیم دل از غیر خدا رها کنیم، تجربه‌ای از ایمان راستین و لذت آن نچشیده‌ایم
پاورقی
1-«وَ اذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَ تَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتیلاً»
و نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند (به‌کلی از غیر او دل ببر)
2-محمدی گیلانی، محمد؛ شرح مناجات شعبانیه، نشر سایه، چاپ اول، تهران، ۱۳۷۳، ص ۲۲۹
3-نراقی، ملامحمدمهدی؛ علم اخلاق اسلامی (ترجمه جامع السعادات)، ترجمه‌ی سیدجلال الدین مجتبوی، انتشارات حکمت،چاپ چهارم، ۱۳۷۷، ج ۱، ص ۲۱۱.
4-شرح نهج‌البلاغه،جلد9،صفحه216
امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)
«مؤمن دنیا را سپر دینش قرار می‌دهد»(1)
انسان مؤمن و معتقد به ربوبیّت پروردگار متعال می‌داند که دنیا و لذت‌های دنیا چند روزی بیشتر در اختیار او نیستند و به محض تمام شدن فرصت زندگی‌اش در این دنیا او را رها خواهند کرد و تنها چیزی که برای او باقی خواهد ماند دین و محبّتش به پروردگار متعال است، به خاطر همین وقتی در دو راهی انتخاب بین دین و دنیا قرار می‌گیرد، هیچ‌گاه دنیا را انتخاب نمی‌کند و طبق بیان حدیث شریف صادقانه بر اساس ایمانش عمل خواهد کرد و دنیا را سپری برای حفظ دینش قرار می‌دهد.
کجا عقل، یا شرع فتوا دهد
که اهل خرد دین به دنیا دهد
پاورقی
1-غرالحکم، حدیث1546
رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)
«خُیِّرَ سُلَیمانُ بینَ المُلکِ و المالِ و العلمِ، فاختارَ العِلْمَ فاُعطیَ العِلْمَ و المالَ و الْمُلکَ باختیارِهِ العِلْمَ.»(1)
حضرت سلیمان بین پادشاهی، مال و علم مخیّر شد، ایشان علم را انتخاب کردند و با این انتخاب هم علم و هم مال و هم پادشاهیِ دنیا به ایشان بخشیده شد.
امام صادق(علیه السلام)
«مَن تَعَلَّمَ العِلمَ و َعَمِلَ بِهِ و َعَلَّمَ لِلّهِ دُعِیَ فی مَلَکُوتِ السَّماواتِ عَظیما فَقیلَ: تَعَلَّمَ لِلّهِ و َعَمِلَ لِلّهِ و َعَلَّمَ لِلّهِ»(2)
هر کس برای خدا دانش بیاموزد و به آن عمل کند و به دیگران آموزش دهد، در ملکوت آسمانها به بزرگی یاد شود و گویند:برای خدا آموخت و برای خدا عمل کرد و برای خدا آموزش داد.
اگر کسی خالصانه به دنبال تحصیل علم نافع و بندگی پروردگار متعال باشد و صادقانه خداوند متعال را کانون توجهّات خود قرار بدهد؛ پس منتظر باشد تا روزی خداوند او را کانون توجهّات توده‌های مردم، دانشمندان، سیاست‌مداران و حتّی اهالی آسمان قرار بدهد
پاورقی
1-الفردوس، ج 2، ص 192، ح 2957
2-الذریعه الی حافظ الشریعه(شرح اصول کافی) ج1،ص56
رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)
«إنّی لا أتَخَوَّفُ علی اُمَّتی مُؤمِنا و لا مُشرِکا ، أمّا المُؤمنُ فیَحجُرُهُ إیمانُهُ ، و أمّا المُشرِکُ فیَقمَعُهُ کُفرُهُ ، و لکن أتَخَوَّفُ علَیکُم مُنافِقا عالِمَ اللِّسانِ ؛ یَقولُ ما تَعرِفونَ ، و یَعمَلُ ما تُنکِرونَ»(1)
من برای امّت خود از مؤمن و مشرک نمی ترسم؛ زیرا مؤمن را ایمانش مانع [از لطمه زدن به جامعه اسلامی ]می شود و مشرک را نیز همان کفرش سرکوب می کند. اما ترس من برای شما از منافق زبان بازی است که حرف هایی می زند که شما بدان اعتقاد دارید و کارهایی می کند که شما به آنها اعتقاد ندارید.
انسان مست حالاتی دارد که باعث رسوایی‌اش می‌شود و در مستی خودش ممکن است اشتباهات بزرگی انجام دهد و خسارات جبران ناپذیری بزند؛ امّا امان از انسان علیم اللسان و منافق که نه حالاتی دارد که رسوایش کند و نه طوری قدم بر می‌دارد و حرف می‌زند که نفاق و دروغش مشخص شود.، بلکه عاقلانه به فکر فریب است
پاورقی
1-کنز العمّال : 29046.
امام صادق(علیه السلام)
«دل‌هایتان شیرینی ایمان را نمی‌چشد مگر اینکه از دنیا رویگردان شود»(1)
ایمان و چشیدن مزه قرب و انس به پروردگار متعال موهبت و عنایتی است که تنها در قلب‌هایی جای می‌گیرد که صادقانه و تکبیرگویان محبّت و دلبستگی قلبی خود را از غیر خدای متعال بریده باشند.
رویگردانی از دنیا و خالی کردن قلب از محبّت دنیا برابر است با مملو شدن قلب از محبّت و ایمان به پروردگار متعال.
خوشا آن دل که از اغیار بُبْرید
خوشا آن جان که از جز یار بگسست
خوشا آن دل که با دلدار آمیخت
خوشا آن جان که با جانانه پیوست
پاورقی
1-کافی، جلد2،ص128
